قابلیت استفاده‌ی بین گونه‌ای نشانگرهای ریزماهواره ی سورگوم در نیشکر و ذرت

نشانگرهای ریزماهواره ابزاری بسیار ارزشمند برای اهدافی از جمله نقشه یابی، انگشت نگاری و برنامه های اصلاحی می باشند. با وجود این ، این نشانگرهای ارزشمند تنها برای برخی از گیاهان مهم از نظر اقتصادی، قابل دسترس می باشد که دلیل آن هزینه های زیاد و مدت زمان طولانی در اجرای فرایند ساخت کتابخانه ی ریزماهواره و طراحی آغازگر می باشد. مقایسه نقشه های نشانگرهای ریزماهواره ای بین گونه ها و جنس های خویشاوند و خانواده گراس ها هم ردیفی بالایی را نشان می دهد بدین ترتیب می توان از نشانگرهای ریزماهواره ای شناخته شده برای سایر گونه های خویشاوند استفاده کرد. هدف این تحقیق ارزیابی قابلیت انتقال نشانگرهای ریزماهواره ای سورگوم (Sorghum ssp) بر روی نیشکر (Saccharum spp) و ذرت (Zea mays)بود. از 29 جفت آغازگر ریزماهواره ای سورگوم، به ترتیب 7/20% و 9/6%  بر روی ژنوم نیشکر و ذرت قابلیت انتقال نشان دادند. نشانگرهای ریزماهواره ای این تحقیق مؤثر بودند با این که تنها شش واریته از هرگونه استفاده شد. تعداد قطعات تکثیر یافته توسط نشانگرهای چندشکل در گونه های نیشکر و ذرت به ترتیب 9-4 ( متوسط2/6 ) و3-2 (متوسط5/2) بود. اندازه ی قطعات تکثیری در گونه های هدف، تفاوت هایی را در مقایسه با سورگوم نشان دادند. یک نشانگر با قابلیت تکثیر در هر سه گونه دیده شد که نشان دهنده ی حفظ نواحی آللی جایگاه اتصال نشانگر در  بین این سه گونه می باشد. این نشانگرها با قابلیت استفاده بین گونه ای، در حال حاضر می توانند برای مطالعات ژنتیکی و اصلاحی در این گونه ها مورد استفاده قرار گیرند.